Hołdy i wiadomości

• 23-03-2023
  Zbigniew Chojnowski
• Św. pamięci Marian Chojnowski odszedł do Pana. Bo „trzeba aż umrzeć by żywym powrócić”. Był 12 dzieckiem Józefa i Wiktorii z Sulkowskich. Urodził się w Pasichach koło Szczuczyna. Za dziesięć dni ukończyłby 91 lat. Dzieciństwo przerwała wojna. W trudnych powojennych warunkach nadrabiał braki edukacyjne. Po uzyskaniu matury pracował jako nauczyciel na Mazurach. Kierował Szkołą Podstawową w Nowych Gutach nad jeziorem Śniardwy. W olsztyńskich szkołach pracował od 1976 roku. Przez ponad 63 lata był mężem Krystyny z domu Grądzkiej. Poznali się na zebraniu nauczycieli w Miłkach pod Giżyckiem. Przez całe życie zawodowe uczył się. Gdy był już wieloletnim nauczycielem, został absolwentem Wydziału Pedagogicznego WSP w Olsztynie. Każdemu z 4 synów wpajał: „Ucz się, ucz, bo nauka to potęgi klucz”. Ale też mawiał: „Bez Boga ani do proga”. Był dobrym i gościnnym człowiekiem. Lubił być pomiędzy ludźmi. Śpiewał piosenki ludowe. Znał zwrotki kolęd, które mało kto dziś pamięta. Głęboko wierzył. Prosił, aby się nie gniewać i nie mieć pretensji do bliźnich. Okazywał wdzięczność za wyświadczone mu dobro. Gdy żegnał się ze znajomymi, zapewniał: „Co złego, to nie ja”. Tatuś w pewnym okresie życia pisał wiersze.Przypominał często słynny cytat z arcydzieła Adama Mickiewicza: „Panie! czymże ja jestem przed Twoim obliczem? – Prochem i niczem; Ale gdym Tobie moją nicość wyspowiadał, Ja, proch, będę z Panem gadał”.
  Zbigniew Chojnowski
  22-03-2023
• 22-03-2023
  Wyrazy współczucia Zbyszkowi I Rodzinie. Alicja
• 22-03-2023
  Zbyszek z Rodziną